Day 1, een dag met hindernissen

Het was toch wel weer een beetje spannend. Weer zo'n aswolk. Vorig jaar meivakantie zat hij ons ook al dwars.

Nu zou die toch niet opnieuw rot in het eten willen gooien? De media overspoelde ons weer met noodscenario's maar gelukkig was hier op Schiphol weinig van te merken.

We konden gewoon inchecken, vanwege de premierstatus bij United bij de Business lounge. Dus die lange rij, lekker links laten liggen. En we waren gelijk aan de beurt.

Lekker een broodje gegeten en toen op naar de gate voor de algehele check. Die was wel heel speciaal, want de beambte bekeek onze paspoorten, zag waar we vandaan kwamen. En vroeg of we in de bloembollenhandel zaten. Ja, antwoordden wij verbaasd, maar hoe weet u dit nu?
Nou bleek het dat hij in een dorp naast ons woonde. Dus in plaats van al die vragen zo streng te vragen, werd het een geanimeerd gesprek over de streek waar we wonen. Die overige vragen waren bijzaak.

De rij achter ons werd daardoor langer en langer, maar dat vond de beambte geen probleem ;).

Nog een door de scan, armen in de lucht en je ziet vervolgens op het scherm daarna een foto van jezelf. Echt niet spannend hoor, alles wat afwijkt (en dan bedoel ik afgezien van je eigen lijf....) wordt geregistreerd door de scan. Zelfs de dubbele zak in mijn spijkerbroek werd gezien en wordt dan aangegeven op het scherm. Nog even fouilleren voor de zekerheid en dan js alles ok.

We hebben mooie plekken op 27 A en B, economy-plus en genieten van het
Driegangendiner, gekozen voor kip, daarna een tussengerecht, een koekje en een chcolaatje en als toetje een heerlijk broodje kaas met ham, knapjes gesmeerd met boter. Daar hoefden we niet over te twijfelen, dat zat er gord op ..... En daarbij geserveerd een zakje Nibbits en een kitkat.

Kortom de buikjes waren goed gevuld en we hebben genoten van de vlucht. De piloot vond dat we zo gezellig waren dat hij nog een ererondje heeft gevlogen.

Ze hadden nl. onderweg een paar keer last gehad van thunderstorms dus moesten de boel rerouten. Met ander woorden, we hebben er meer dan een halfuur extra gevlogen.

In chigago aangekomen, bleek dat de customs ambtenaren er niet heel veel zin in hadden, er stond een leuke rij al toen we aankwamen (en we hebben knap doorgelopen uit het vliegtuig). Er waren maar liefst TWEE hokjes open, dus dat ging wel even duren.
Met een twee uur overstap, en een halfuur vertraging werd het dus spannend. Na een tijdje besloten de heren dat de rij wel heel lang werd en gooiden een paar hokjes extra open.

Snel de koffer gepakt die keurig op al klaar stond en afgegeven aan de volgende band.

Toen het treintje van terminal 3 naar terminal 1. Een race tegen de klok en misschien gingen we het nog net halen. Helaas moeste we opnieuw door de douane, dus schoenen uit, laptop uit de tas. Daar stond ook een gigantische rij. Op 5 minuten na, dus niet gehaald. BALEN, want we hadden stille hoop dat het vliegtuig misschien even op ons had gewacht.

Dus daar gelijk aan de balie gevraagd wanneer de volgende vlucht zou zijn, en die ging om 5 uur. Onze eigenlijke vlucht om 3.20 uur. Dus dat viel mee. We werden op de standby-lijst gezet als nummer 1 en 2. Helaas niet meer met economyplus plekken. Maar je bent al blij dat je uberhaupt weg kan. Pas tijdens het inchecken wordt op het laatste moment omgeroepen wie er meekan. Dus best nog spannend, en ook of de koffers dus wel mee zouden komen.

Tijdens de tweede vlucht kwam de vermoeidheid en spanning naar boven en hebben we de hele vlucht geslapen. Dus kwamen we fris en fruitig aan op SFO.

Onze koffers met priority stickers (langleve de premierstatus) lagen als eerste op de band. Hup met het treintje naar de autoverhuur. Daar stond voor het eerst van vandaag geen wachtrij en we waren gelijk aan de beurt.

Ik was nog bekend bij Alamo, geen gezeur over extra verzekeringen. De meneer aan de balie heeft nog even probeerd een upgrade aan te smeren. Maar we hebben al een midsize SUV, en met zn 2en gaat dat vast wel lukken......

In de garage was al aardig wat weg maar er stond nog een leuke witte Hyundai Santa Fee. Koffers ingeladen, navigatie aangezet en hup richting het Westin Market Street. Die was gelijk gevonden en de auto zeer luxe met valetparking weg laten zetten.
Ook de kamer is mooi, twee grote queensbeddden (daar nog even vriendelijk voor gevraagd) op de vierde etage. Dus niet heel bijzonder uitzicht, maar ach we slapen toch s nachts ;)).

Nog even wat aan de bar gedronken en om half 11 plaatselijke tijd weer naar de kamer om het bedje in te duiken. Nog even gekeken bij Droam (de wifiverbinding) die ik in Nederland had besteld. Maar helaas veel problemen (en ook vermoeid) dus kreeg hem niet aan de praat. Wel alvast een sms gestuurd. Hopen maar dat het gaat lukken, anders word dit toch een verslsg achteraf.

Update: Het is gelukt met de verbinding!









Desteijntjes op de Ipad